Naar Laos

Vandaag verlaten we Thailand alweer en steken de Mekong over naar Laos. Om 8.00 uur gaan we in 3 busjes noordwaarts naar de Thais-Laotiaanse grens. Het duurt even voor we buiten de stad zijn. Chiang Mai blijkt aanzienlijk groter dan aanvankelijk gedacht. Veel auto’s en weinig brommers op de weg, een groot verschil met Vietnam. Er loopt kilometerslang een groot project om de weg te verbreden. Opvallend veel vrouwen werken aan de weg. Na zo’n 1,5 uur maken we een koffiestop bij heetwaterbronnen. We gebruiken deze pauze ook om alle papieren voor de grensoversteek in te vullen. Nog een uurtje verder arriveren we bij het boeddhistische tempelcomplex Rong-Khun. Een Thaise kunstenaar heeft het ontworpen. Het is vol symboliek en schitterend (letterlijk door allerlei stukjes spiegel) wit. Na de ingang moet je eerst een weelderig versierde brug over, in de diepte allemaal geboetseerde handen ten teken van het kwaad. Aan het andere eind betreedt je het goede, de wereld van Boeddha. Alle rijkversierde bouwsels zijn van klei en waarschijnlijk behandeld met vernis ter bescherming tegen de weersinvloeden. Het tempelcomplex was een gift aan koning Bhumibol. Die vond het zo mooi dat hij het complex openstelde voor ‘zijn’ bevolking. Het heeft zich ontwikkeld tot een ware toeristische trekpleister. We komen nog bij een paviljoen waar binnen op de muren allerlei bijzondere schilderingen zijn aangebracht. Eigenlijk hetzelfde symbolische contrast als bij de brug. Allerlei situaties van kwaad op de muur en de Boeddha midden in de ruimte om het kwaad te bezweren. Hierbinnen mogen we geen foto’s maken, dus dat wordt thuis opzoeken via google. We lopen nog wat rond en gaan dan vlakbij de uitgang aan de lunch, een goedgevulde noedel-vissoep.

Na de lunch zijn we in ongeveer 2 uur in pittig tempo naar de grensovergang gescheurd. In Thailand is het eenvoudig, visum-kaartje eruit stempel erin en het beste ermee. Dan in een busje naar het Laotiaanse deel van de grensovergang. Paspoorten met het huiswerk van de ochtend overhandigen, er volgt een heleboel onzichtbare bureaucratie achter een muur en dan via een raampje komt het paspoort met wat papier weer terug. Bij een volgend loket wordt nogmaals alles nagezien. Tenslotte de kers op de taart: bij loket nr 4 mogen we betalen en pas dan gaat de poort open. Al met al hebben we 6 mensen mooi een baan bezorgd. Na de grensovergang rijden we nog een halfuurtje in een busje naar ons hotel aan de Mekong. We zijn nog net op tijd voor een mooie zonsondergang. Straks nog een gezamenlijke maaltijd in de buitenlucht (met een lekker biertje) en daaarna tukken in het als ‘eenvoudig’ betitelde hotel (mét airco). De jetlag is nog niet helemaal uitgewerkt.