naar  Khone Island

We komen er vandaag achter dat Laos toch wel een groot land is. Hadden we gisteren ruim 300 km zuidwaarts gereisd (en bijna 400 km in totaal), vandaag komen daar nog eens 450 km bij. De chauffeur zet er vanaf 6.30 uur meteen flink de sokken in, zonder overigens gevaarlijk te rijden, een vakman pur sang. Met één koffiestop en een plaspauze is de ochtend wel zo ongeveer verteld. Doorknallen tot bijna 11.30 uur. We gaan aan een vervroegde lunch op een terras aan de oever van de Mekong. Na de lunch bezoeken we het antieke tempelcomplex Wat Phu Champasak dat in 2001 door de Unesco op de lijst van werelderfgoed is geplaatst.

Wat Phu betekent bergtempel. Dat kan aardig kloppen want na een brede ‘oprijlaan’ geflankeerd door stenen pilaren met (stenen) lotusknop in de top, gaat de klimtocht gestaag omhoog. Diverse stenen trappen met ongelijke treden moeten we beklimmen. Helemaal op het eind zitten we bijna pal tegen de steile berghelling waaraan de tempel zijn naam ontleent. Het complex was heilige grond voor tenminste 3 culturen. In de periode van 5e – 8e eeuw was het in gebruik bij het volk de Cham die toen in Indochina op de toppen van hun macht het z.g. Champarijk hadden gevestigd. De oorsprong van de Cham is overigens ongewis, er zijn 2 hypothesen: India of Borneo. De Cham zijn na de 8e eeuw in het nauw gedreven door volkeren als de Khmer en de Viet.  Het kenmerkt de 2e cultuur waarvoor Wat Phu heel belangrijk was. De meeste gebouwen dateren van de 9e eeuw. Weer later kwam de tempel onder de zeggenschap van het Laotiaans-Boeddhistische koninkrijk Lan Xang (vanaf de 14e eeuw). Zij pasten de Hindoe-tempel aan met structuren die bij hun eigen geloof pasten. Helemaal boven zoeken we nog naar diverse karakteristieke stenen vermeld in de gids: het olifantenreliëf, de krokodillensteen en de slangensteen. Het is even zoeken maar we vinden ze allemaal. Na een uurtje klimmen, klauteren en rondscharrelen doet de bloedhitte zich gelden. We gaan we terug naar beneden, waar de meeste groepsgenoten zich al hebben verzameld. We nemen allemaal nog een welverdiend ijsje (alleen verpakt ijs is veilig!) na de geleverde inspanningen.

Het laatste deel van de bustocht is ruim 3 uur afzien in de hitte. De airco van de bus begeeft het en blijkt na een kort bezoek aan een garage niet voldoende snel te repareren. We hebben namelijk haast. We moeten ruim voor zonsondergang aan de oever van de Mekong staan om nog voor donker te worden overgezet naar ons einddoel Khone Island. Op de overzetplek is de Mekong kilometers breed. Hij valt daar uiteen in allerlei stroompjes die later weer samenvoegen tot één rivier. Het hangt van de waterstand af hoeveel eilanden je in dat stroomgebied hebt, in elk geval zijn het er duizenden. Uiteindelijk lukt het allemaal net. Aan de oever van de Mekong kunnen we nog mooi de (rode) zonsondergang vastleggen, een schitterend panorama. We gaan om ca. 17.45 u. met volle bepakking in kleine bootjes op pad naar het eiland. Twintig minuten later zijn we op onze eindbestemming, bijna 12 uur na ons vertrek aan het begin van de dag. Na een beetje opfrissen hebben nog een gezellige maaltijd met onze reisgenoten. Dan nokken we om ca. 21.00 uur af, het is tijd voor ons dagelijkse huiswerk. Morgen wordt een relaxdag, maar daarover later meer.