naar de hoofdstad Vientiane

Vientiane, de hoofdstad van Laos, is ons volgende reisdoel. We blijven er slechts 1 nacht en moeten dus bij aankomst meteen ‘ons’ programma zien uit te voeren. De busreis is weinig opvallend. Een betrekkelijk vlak landschap met allerlei begroeiing en bewoning in kleine huisjes trekt aan ons voorbij. Onderweg stoppen we nog bij een vissersmarkt aan de rand van een stuwmeer waarin blijkbaar veel vis zit. We zien allerlei soorten, van kleine sardientjes tot grotere vissen tot maximaal 30-40 cm in lengte. Soms wordt de vis zó mooi uitgestald dat je van 'fish art' kunt spreken! Perry had ons vooraf al gemaand: ‘jullie mogen GEEN vis aankopen en meenemen in de bus’. Als je daar rondloopt, begrijp je dat meteen 😀. Laos (is zo groot als Engeland) kent veel opwekking van energie met waterkracht. Het is een belangrijke bron van inkomsten voor het land want de overtollige energie wordt verkocht aan de buurlanden. Het stuwmeer in kwestie is tientallen kilometers in afmeting. Een uurtje verderop maken we nog een koffiestop. In de kilometers daarna neemt de drukte geleidelijk toe. Veel zaken zijn gesloten (zaterdag, Chinees nieuwjaar?). Om 12.45 u. zijn we bij ons hotel midden in het oude centrum. Vientiane heeft ongeveer 800 duizend inwoners. Omdat er betrekkelijk weinig hoogbouw is, beslaat de stad een groot oppervlak. ’s Middags zien we dat er toch wel veel plannen voor hoogbouw op stapel staan. Op grond van allerlei uithangborden denken we dat China een belangrijke (zo niet dominante) handelspartner is en delen van de markt aardig beheerst.

We krijgen een minuut of 10 om ons te installeren op onze kamer, daarna nemen we snel nog even een broodje op de hoek verderop in de straat als lunch en dan gaan we op pad voor de bezienswaardigheden. Perry heeft geregeld dat onze buschauffeur buiten zijn reguliere werktijd ons vanmiddag rondrijdt. Daarvoor moest eerst wel even toestemming komen van zijn werkgever. Onze eerste stopplaats is de oude Boeddhistische tempel van begin 17 eeuw. In een oorlog met Thailand is Vientiane ooit helemaal platgewalst, behalve deze tempel. We vergapen ons aan de prachtig gestileerde Boeddhabeelden en versieringen. Ons volgende doel is een ‘Boeddhapark’, ongeveer een halfuur met de bus Vientiane uit. Vooraf hadden we zo onze bedenkingen bij deze titel maar dat viel reuze mee. Het is een prachtige beeldentuin vol Boeddhistische en Hindoeistische beelden en heel veel verschillende soorten bloemen. Een Laotiaanse kunstenaar, aanhanger van zowel het Boeddhisme als het Hindoeïsme, heeft alles ontworpen en in 1958 gerealiseerd. De tuin staat bol van de symboliek, te veel om allemaal uit te leggen. Eén element is heel opvallend: een meters grote bol (ca. 15-20m in diameter) waar je door een smalle opening (de bek van een monster) naar binnen kan. Er zijn feitelijk 3 etages in de bol. De onderste symboliseert de hel, de gevormde beelden drukken dat helder uit. Het tweede niveau is de aarde met het dagelijks leven, en het derde niveau is de hemel. Met een (zeer) moeilijke trap kan je van de aarde naar de hemel (‘oude en zieke mensen wordt expliciet aangeraden de trap niet te beklimmen’). De diepere betekenis van de trap is niet mis te verstaan🤣. Ook blijkt de trap nog verschillende tussenniveau’s te tonen, misschien (eigen interpretatie) symbool voor de verschillende stadia van verlichting. Toen Laos een communistische staat werd, is de kunstenaar uitgeweken naar Thailand en heeft daar in dezelfde trant een nog grotere beeldentuin gerealiseerd. Ons derde doel is de grote vierkante Gouden stupa aan de rand van de stad. Een stupa is in het Boeddhisme de laatste rustplaats van een overledene. De vierkant vorm is van Birmese oorsprong. De ronde vorm is oorspronkelijk afkomstig uit Ceylon. Daarna bezoeken we nog de Triomfboog, een kleinere kopie van de ‘Arc de Triomphe’ uit Parijs, maar dan met Laotiaanse versieringen. We zijn om 17.15 uur terug in het hotel, zeer voldaan over de resultaten van onze werklust maar wel behoorlijk afgedraaid. ’s Avonds gaan we met Jan en Willy nog eten in de binnenstad, genieten nog van een lekkere koffie bij Joma (een soort koffieketen in Indochina) en gaan dan terug naar ons hotel voor het nodige huiswerk (verslag, foto’s). We hebben het al vaker gezegd: ‘Vakantie is werken’.